Planeet vandenb, terugkeereditie

1.

Martijn zei het: binnen een paar maanden ga je toch weer webloggen.
Ik kan wel gaan roepen dat ik vernieuwende dingen wil gaan doen, uiteindelijk blijkt dit toch het lekkerst te zijn: je stukje tikken –waarover dan ook, dus niet te conceptueel bezig zijn– en hatsee, publiceren met het knopje.

2.

Hoe gaat het met u? Met mij gaat het goed. Nog steeds belachelijk verliefd op mijn verkering (en mijn verkering gaat mijn buurmeisje worden: Robin (want zo heet mijn verkering) gaat in Amsterdam studeren en ze heeft een woning in de straat bij mij om de hoek gevonden), nog steeds een succesvol broodschrijver (op waltervandenberg.nl staat een verzameling stukken die ik voor kranten en tijdschriften heb getikt, en ik mag wel zeggen dat dat nog maar het topje van de ijsberg is! Nou ja, de helft van de ijsberg, zo ongeveer), en nog steeds trots hondenbezitter.

3.

Oh! Daar weet u officieel helemaal niets van! Want als u hier nog regelmatig kwam, heeft u vast wel foto’s langs zien komen, maar ik geloof niet dat ik al echt iets heb verteld.
Op 11 april hebben we Banjer uit het asiel gehaald. Banjer is een halve Friese Stabij (over de andere helft lopen de meningen uiteen) en, zoals dat dan gaat, de leukste hond van de bovenste helft van Nederland. Verwacht hier veel verhalen met Banjer in de hoofdrol.
Een weblog! Wat lekker!

4.

Ik dacht, toen ik met knutselen begon vanavond (ergens in de pauze van Turkije-Duitsland), dat ik heel veel te vertellen zou hebben, maar nu ben ik voornamelijk een beetje moe.

5.

Voor de mensen die hier voor het eerst komen: aangenaam, ik ben vandaag uw weblogdinosaurus (oud, in weblogtijd, maar ik wil maar niet uitsterven), en ik ga u vervelen met mijn stukjes.