Een verlammend vooruitzicht

In de Volkskrant (€) een stuk over de ‘streaming’ boekendienst van Bruna, Bliyoo, waarbij je voor een vast bedrag per maand een paar duizend boeken tot je beschikking hebt op je e-reader. Teneur van het stuk is: valt tegen, minder keuze dan beloofd, en schrijvers komen er bekaaid vanaf. Abdelkader Benali zegt: ‘het gekke is dat dit soort onderhandelingen altijd loopt via de uitgevers, terwijl het draait om de auteurs.’¹

Als lezer voel ik me niet aangetrokken tot de dienst. Ik ben een sucker voor nieuwe technologie, maar ik heb nog steeds geen e-reader in huis omdat ik papieren boeken briljant vind, en in mijn kast staan nog zo’n vijftig, zestig boeken ongelezen die ik nog wil lezen, en dat is al enigszins een vermoeiend vooruitzicht; een onbeperkte boekenvoorraad zou me totaal verlammen.

Dat argument over het papieren boek mag terzijde worden geschoven, want iets goeds moet je van elk medium willen lezen², de woorden moeten het doen, niet het papier, maar hoe overleef je het idee dat er wel eens een nog beter boek in je apparaat zou kunnen zitten?

1. Ik ben het als schrijver deels eens met Appie (nee hoor, zo mag ik ‘m helemaal niet noemen), maar ik denk dat schrijvers wel moeten zien dat ze zonder hun uitgever niet zouden zijn waar ze nu zijn (je naamsbekendheid en je mate van ‘schrijverschap’ heb je omdat een uitgever ooit jouw boeken wilde uitgeven, vooralsnog zijn mensen die alles in eigen beheer doen nog niet zo ver als de traditioneel uitgegeven schrijver), en als Bruna met mij zou willen onderhandelen, zou ik geen idee hebben wat ik eruit zou moeten slepen.
2. Hoewel Philip Huff hier iets anders beweert, en daar is ook wat voor te zeggen.