Aangrijpingspunt

De motor sloeg af. Voor de vierde keer.
Ik stond voor de poort van de opslag en tikte de code voor de vijfde keer in. Sterretje, acht cijfers, hekje.
De poort schoof langzaam open. Ik liet mijn koppeling opkomen. De motor sloeg af. Voor de vijfde keer.
Ik had de Greenwheels van een paar straten verder gepakt omdat de onze al weg was. Het hebben van een Greenwheels-abo geeft het al aan: ik rij niet zo vaak.
Ik heb ooit mijn rijbewijs mogen halen op kosten van de baas, in een cursus van twee weken heel veel autorijden — en daarna heb ik nooit meer gereden. Nou ja, sinds kort dus weer.
In ‘onze’ Greenwheels gaat dat rijden heel goed, maar dat is een Volkswagen Up met een lekker aangrijpingspunt, en ik ben zo iemand die dat nodig heeft, een aangrijpingspunt. Nu zat ik in een Peugeot 107 die duidelijk vond dat aangrijpingspunten voor mietjes waren.
De poort van de opslag schoof weer dicht; het was een poort die niet deed aan wachten tot er ook daadwerkelijk iemand door ‘m heen was gegaan.
Ik begon weer met de routine van sterretje, acht cijfers, hekje. Het schermpje zei dat ik bij binnenkomst ook mijn code in moest geven. Dat had ik gedaan, wilde ik zeggen, maar ik kan maar geen aangrijpingspunt vinden.