Bijna pauze

Ik zit op kantoor.
Het uitzicht is op andere kantoren. Horizontale en verticale blokken van glas en beton. Op een gebouw aan de andere kant van het spoor staat een paal, en aan de paal hangt een vlieger in de vorm van een roofvogel. Als de wind opsteekt, kan je heel even denken dat de vogel echt is. Een collega wees me erop, en hij zei erbij: maar er is hier weinig te bidden.
Er was paniek op kantoor, want er was iets stuk op Het Internet, en als er iets stuk is, geven klanten ons de schuld, ook als het onze schuld niet is.
Maar alle gaten zijn weer gedicht, het stof daalt neer, en het is gewoon weer een dag op kantoor.
Ik heb de trap via het grote trappenhuis naar de begane grond gepakt en ik heb een flesje water uit de automaat gekocht voor 70 cent. Het vorige flesje heb ik een week gebruikt, omgespoeld, opnieuw gevuld, maar dat wordt onfris, na verloop van tijd.
Ik heb de trap via het kleine trappenhuis terug naar boven genomen. Door de andere deur dus de afdeling weer opgekomen.
Zo blijf je de boel verrassen.
Het is bijna pauze.