Watchmen

Op zaterdagavond een stukje gaan tikken werkt nooit goed, zeker niet als je keihard op de bank wilt gaan liggen, maar: verdikkie, in geen van de stukken en stukjes over Watchmen (een verfilming van de allerbeste strip ooit, gaat van de week in premiere) lees ik in de uitleg wat de kern van het verhaal is en waarom dit verhaal verschilt van alle andere superheldenverhalen.

Watchmen gaat over een groepje superhelden in een wereld waar superhelden zijn verboden, en die helden hebben hun malle kostuums aan de kapstok gehangen. Maar in deze wereld, in tegenstelling tot de superheldenwerelden die de toon aangaven (het marvel universe en met bijvoorbeeld Spiderman en de Hulk en het DC universe met Superman en Batman), hebben de mensen met de malle kostuums geen superkrachten. Ze hebben alleen maar malle kostuums. Tot er een wetenschapper een ongeluk krijgt met straling (een beetje zoals de Hulk) en die wetenschapper wordt idioot sterk, in allerlei opzichten. En hij heeft geen mal kostuum nodig: hij loopt gewoon in zijn blootje. Wat eigenlijk zegt: ok, alle mensen die zichzelf als helden zien, zijn overbodig geworden.
Het is een strip die vragen stelt over zijn eigen genre, en dat is maar één van de vele lagen in het verhaal.

Ik ben heel benieuwd naar de film. De comic is BRILJANT; als je geen totale weerzin tegen strips hebt, is het heel erg de moeite waard die te lezen.
Ik zal de film niet als een totale fanboy bekijken — ik zal alleen kijken hoe de makers de strip hebben geïnterpreteerd. En ik zal gewoon genieten, denk ik. Ik heb jaren op deze film gewacht, en deze week ga ik ‘m zien.