Concerten

Gisteren een mooi concert gezien: Grizzly Bear in de Melkweg. Maar net als bij andere concerten is het me niet gelukt volledig van de muziek te genieten. Ik ben te veel met andere dingen bezig: als de glazenhaler in de buurt is, kijk ik of zijn plastic toren nog mensen in hun gezicht raakt als hij bukt voor het volgende glas, ik kijk bij andere mensen op het schermpje als ze een telefoon of een camera in hun handen hebben, ik schaam me vrijwel voortdurend voor het rumoer dat de zaal maakt (je komt voor de muziek! praat niet zoveel!), en ik denk de hele tijd: mag ik zitten?

Dat is de pest met concerten: je staat een paar uur achter elkaar en je kan nauwelijks echt bewegen. Gisteren waren we om acht uur binnen, het voorprogramma (overbodig! vrijwel iedereen lult door het voorprogramma heen, ook al is het goeie muziek — een voorprogramma is vrijwel altijd kansloos), dan worden alle instrumenten gestemd, en dan is het wachten tot de band zin heeft om op te komen. En al die tijd sta je stil op een paar vierkante centimeter.

En wat is dat met dat stemmen? Gisteren ook weer: alle instrumenten stonden al klaar, het voorprogramma was een meisje met een gitaar (die ze zelf mee had genomen), dus waarom is dat niet eerder gebeurd?

En waarom duurt het vervolgens zo lang dat een band opkomt? ALLES STAAT KLAAR. En: ER WACHTEN DUIZEND MENSEN OP JULLIE. Natuurlijk zijn jullie sterren (of sterretjes), maar echt, wat heb je backstage nog te doen?

Tijdens het concert had ik zo veel last van stijve benen en pijn in m’n rug van het staan, dat ik hoopte dat er geen toegift kwam (gelukkig was de toegift maar één liedje).