De beste baas ter wereld

Als we voor de laatste keer uit zijn geweest, gaat Banjer eerst rechtop in zijn mand zitten en dan kijkt hij me aan: zullen we het vandaag overslaan, baas?
Maar dan zeg ik nee, we slaan het niet over vandaag, kom maar hiernaartoe, en dan komt ie, en dan gaat ie netjes zitten.

Ik knijp dan een beetje hondentandpasta op de hondentandenborstel, en die tandpasta smaakt naar kip, en dat is het enige beetje plezier dat Banjer beleeft aan de poetsbeurt; ik pak eerst zijn voortanden, en daar zit dan een flinke klodder kippasta op, en zijn tong komt dan naar buiten en terwijl die tong de pasta opslobbert, doe ik zijn hoektanden en zijn kiezen, en eigenlijk gaat dat heel goed. Hij beschouwt het niet meer als straf, denk ik, maar heel erg geweldig vindt ie het nog niet.

En zoals dat met honden gaat: als je ophoudt met iets dat niet leuk is, is Banjer ontzettend dankbaar als we klaar zijn. Oh je bent echt de beste baas ter wereld!