Het was niet stil

Ik kan heel goed tegen stilte, maar van stiltecoupés word ik nerveus. Dat je dan op gaat letten of iedereen wel stil is, terwijl je dat eigenlijk niks kan schelen. Dat je dan alleen maar denkt: als die persoon nu geluid gaat zitten maken, zijn er vast mensen die er boos om worden.

Een paar weken geleden zat ik per ongeluk in een stiltecoupé. Even verderop zaten twee mannen zachtjes met elkaar te praten. Zo zachtjes dat er niks van te verstaan was — eigenlijk zaten ze in elkaars oren te fluisteren.
Op station Leiden kwam er een meneer binnen die er lichtjes uitzag als de leraar Duits van Wim de Bie. Hij ging zitten, klapte zijn krant open en luisterde. Het was niet stil in de stiltecoupé.

De meneer klapte zijn krant weer dicht, stond op, en stapte naar de twee fluisterende mannen. ‘Heren, dit is een stiltecoupé,’ zei hij. Ik kon de mannen niet zien, ik had rugleuningen in het zicht, maar ik kan me voorstellen dat ze allebei opkeken naar de meneer en dat ze een verontschuldiging fluisterden.

De meneer ging terug naar zijn plek en klapte zijn krant weer open.

Nu heb je, als je vier dagen per week dezelfde route rijdt op dezelfde tijd, een dikke kans mensen vaker te zien — mensen die opvallen.
Nu ben ik die route al drie maanden aan het rijden, maar de meneer van de stiltecoupé is mijn eerste vaste. Hoe ik ook mijn best doe de stiltecoupé te ontwijken, ik blijf ‘m tegenkomen. Want als ik in Den Haag ben, pakt hij dezelfde aansluiting als ik. En ik ben altijd bang dat hij me gaat berispen.

Vorige week viel het me op dat hij ook uitstapte op mijn eindbestemming. Hij liep niet mee met de stroom mensen die naar mijn kantoor gaat, dus ik haalde opgelucht adem. Hij was vast leraar Duits op een school in de buurt.

Maar: vandaag ging ik van gebouw 10 naar gebouw 6 om gebouw 5 te bereiken en toen ik de hal van gebouw 6 stond, STOND DE MENEER VAN DE STILTECOUPE DAAR.
Hij liep natuurlijk niet mee met de stroom mensen ’s ochtends omdat hem dat teveel herrie maakte.
De meneer van de stiltecoupé loopt hier rond. In dit kantoor.

Ik tik dit heel zachtjes.
Als de collega’s in de kantoortuin hard praten, krimp ik een beetje in elkaar.
De meneer van de stiltecoupé loopt hier rond.
En hij kan elk moment iets van de herrie komen zeggen.