Samenvatting van Robin

In de hoek van mijn bureaublad, zichtbaar achter de programma’s die openstaan, staat nu een bestandje dat heet Samenvatting van Robin.doc.
Ik heb die samenvatting niet gemaakt.
Het is ook niet een samenvatting van Robin in de zin die ik zou willen zien; Robin heeft voor haar studie met de hand een samenvatting van leerstof zitten schrijven, en een studiegenoot heeft die samenvatting in een docje zitten tikken, en heeft ‘m zo genoemd. Samenvatting van Robin. Het staat in de hoek van mijn bureaublad omdat ze het hier heeft uitgeprint en ik heb het nog niet weggehaald omdat ik het er leuk vind staan.
Zo ben ik.
Ik laat briefjes die ze schrijft liggen, ik laat foto’s die ik al op m’n harde schijf heb op m’n camera staan – ik kom haar heel graag tegen.

Ik ga aan mijn eigen Samenvatting van Robin beginnen als ik een jaar of 85 ben, denk ik. Af en toe een kleine aantekening makend in de tussentijd.
Die kleine aantekeningen bestaan uit stukjes die ik alleen voor haar schrijf. Ze zijn alleen voor haar, maar ze zijn het beste dat ik ooit heb geschreven – en u moet me maar gewoon op mijn woord geloven.
Als ik hier over haar schrijf, voelt het of ik de punt van mijn pen door een roze wolk moet duwen, en dat de punt van die pen het papier nooit helemaal raakt. Ik hou van die roze wolk, en voor u is het waarschijnlijk te veel suiker. Ach – er zijn duizend dingen die ik zou kunnen vertellen om het tastbaarder te maken, om duidelijk te maken waarom ik in die dikke suikerspin lig, maar ze zijn te intiem, en het is jammer voor de andere mensen, maar heel, heel fijn voor ons.

We zijn een jaar en een paar weken samen nu. Ik weet wat verliefdheid is, nu, ik weet wat verslaving is, ik weet wie mijn Grote Liefde is – en dat is vooralsnog mijn Samenvatting van Robin.