Planeet vandenb: vakantieverslag

1.

Op maandagochtend, voor ik weer naar kantoor moest, trok ik het eerste paar sokken sinds twee weken aan. Dat was raar, en lichtjes treurigmakend.

2.

Dit was mijn eerste vakantie ooit dat ik geen last had van heimwee. Ik ben altijd een beetje een vakantiemietje geweest, zo’n beetje halverwege had ik er geen zin meer in, maar nu — poeh. Ik wil terug. En Robin ook.

3.

Het was dus geweldig. We hebben twee weken lang in een ritme gezeten van wakker worden om een uur of tien, brood halen, rustig ontbijten, beetje hangen, bedenken naar welk strand we op de scooter gaan, hangen op het strand, lezen, zwemmen, insmeren, steentjes in elkaars navel proberen te mikken (de strandjes hadden allemaal kiezels, groter of kleiner, en daar ben ik voor, heb ik ontdekt, want zand komt overal maar tussen), nog meer zwemmen, zonnen, bruin worden, lezen, mensen kijken, praten, hangen.

Terug naar het appartement, misschien nog een beetje zwemmen in het zwembad, douchen, hangen, bedenken waar we gaan eten, en gaan eten, en dan nog even naar de boulevard en daar nog wat drinken en kijken naar de mensen die naar ons kijken.

We willen terug.

4.

Ons lievelingsrestaurant was het vleespornoparadijs; een taverna in de bergen waar we heen scooterden en waar het binnenpraatmannetje ons verwelkomde en de Grieks-Australische ober al wist wat we wilden: de griekse salade, garlic bread, en dan het varkensvlees van het spit.
En terwijl we aten wilden we dat we dat in Nederland konden vinden, en toch maar niet want het zou zo slecht zijn.

5.

Ik las:

Martin Cruz Smith, Rose. Mijn favo thrillerschrijver omdat ie echt kan schrijven.

Herman Koch, Het diner. Niet virtuoos, een paar te makkelijkheden, wel een pageturner en een terechte bestseller.

Nick Hornby, Slam. Goed.

Dan Brown, The Da Vinci Code. Hypes moet je zo lang mogelijk laten liggen. Pageturner, natuurlijk, met kromme dialogen maar veel leuke al dan niet feitjes.

Niccolò Ammaniti, Ik haal je op, ik neem je mee. Wat zei je nou net over hypes? Heerlijk boek, ondanks de aanprijzingen van Kluun en Saskia Noort op de cover.

6.

Het was Robins dertiende keer op Lefkas, en ze was een beetje ongerust of ik het wel leuk zou vinden — bij Robin thuis werd er vaak over Lefkas gepraat en ik zat er dan met graagte naar te luisteren, maar ik wist er nog niks van, natuurlijk.
Nu wel. Robin gaat nog een veertiende keer, en ik een tweede, en een vijftiende en een derde — ach, u begrijpt het.
Niet direct ieder jaar, want we willen nog meer zien, maar ach, Lefkas.

7.

Er zijn foto’s, natuurlijk.
Ik ga zelf ook nog even rondklikken en wegdromen.

8.

Zie vooral ook Robins verslag. Eigenlijk heb ik haar stukje een beetje overgeschreven, zie ik nu, maar dat is omdat we samen op vakantie waren.