Planeet vandenb, wk-editie

1.

Ik heb al een paar dagen Don’t Speak van No Doubt in mijn hoofd. Dat is een kutliedje, maar het gaat niet weg, omdat ik aan voetbal denk. Er is een WK bezig. We kunnen wereldkampioen worden, en dat komt door Louis van Gaal. En dat liedje zit altijd in mijn hoofd als ik aan Louis denk. Toen Louis afscheid nam bij Ajax, werd dat gedraaid, omdat hij het geen kutliedje vond, denk ik.

Nu kunnen we wereldkampioen worden, en ik heb een kutliedje in mijn hoofd.

2.

Ik zag de aflevering van Andere Tijden Sport, over het WK van 78. Ik werd een beetje angstig met terugwerkende kracht door de tv-beelden uit die tijd; hoe kon je zo behoorlijk een wedstrijd volgen? En: hoe moest je tv kijken zonder grappen te maken op Twitter? Maar ja: mensen wisten niet beter.

3.

In 1978 was ik 8, of nog net niet, en ik heb een herinnering: ergens kon je munten verzamelen met de beeltenissen van de spelers (ik geloof dat ik een Kees Kist had, maar ik weet niet of dat klopt) en tijdens de finale stonden mijn zus, een buurjongen en ik op de galerij van onze flat naar de lege straten te kijken. Ik hield niet van voetbal. De eerste WK-finale die ik bewust mee had kunnen maken en ik vond mijn vader maar een rare man, dat ie zich zo op kon winden van 22 mannen die achter een bal aanrenden.

4.

Ik kan me nu heel, heel erg opwinden over 22 man die achter een bal aanrennen.