vandenb.com // Walter van den Berg

Over Zanger Ronald zingt de blues

Als Ron te horen krijgt dat hij ongeneeslijk ziek is, brengt hij de dag door zoals hij altijd heeft geleefd: zingend in kroegen, weglopend van verantwoordelijkheden. Met zijn twijfelachtige vriend Joop Vissekom verzint hij een benefietconcert waarbij zanger Marco B. zal komen optreden – een plan dat net zo onwaarschijnlijk is als Rons pogingen zijn leven op orde te krijgen.

Maar terwijl hij van kroeg naar kroeg zwalkt, met een groeiend publiek op Facebook, dringen de spoken uit zijn verleden zich op: de stilte van zijn vader, het geweld van zijn stiefvader, zijn eigen tijd in de gevangenis, en vooral: zijn mislukte vaderschap.

Zanger Ronald zingt de blues is een tragikomisch verhaal over vaders en zonen, over weglopen en thuiskomen, en over hoe de kleinste leugens die we onszelf vertellen soms de grootste zijn.

Anderen over Zanger Ronald zingt de blues

Peter Zantingh:
“Je hóórt deze mannen praten en denken, je hebt te doen met de onbeholpen manier waarop ze met elkaar omgaan, hoe ze het hart op de tong lijken te hebben en ondertussen juist overal omheen lullen. En dat terwijl Walter er wel in slaagt het ons, de lezers, zonder enig omhaal te tonen – welke zwaktes hier spelen, wat ze eigenlijk écht willen, zelfs zonder dat ze het aan zichzelf toe kunnen of willen geven. Hoe hij daarin slaagt, dat is echt waanzinnig knap.”

Gerbrand Bakker:
“Heel erg goed, zo ‘klein’ en daardoor groots, zo zwierig en gecontroleerd”

Jan van Mersbergen:
“Deze roman is om drie redenen geweldig. 1. De manier waarop verteller Ron woord houdt: geweldig. 2. De personages die niet zoals in veel boeken vreemden voor de schrijver zijn; Walter van den Berg kent zijn mensen: geweldig. 3. Het feit dat de poëzie van Nederlandstalige muziek nu eindelijk een eervolle plek heeft in onze literatuur: geweldig.”

Gustaaf Peek:
“Walter van den Berg kent zijn wereld, kent de mens en laat ons lachen en huilen. Een puntgave roman als een open hart, kwetsbaar, eerlijk en ontroerend.”

Manon Uphoff:
“Zanger Ronald lives a little, sings a little, ‘sloeg een man de pijp uit’, raakt alles kwijt en komt tot helderheid”

Gilles van der Loo:
“Alleen de chroniqueur van Amsterdam Nieuw-West kan zo’n boek schrijven – Zanger Ron is even schrijnend als hilarisch en Walter van den Berg is een meester.”

Frank Nellen:
“Zanger Ronald zingt de blues is een prachtige, tragikomische roman. Wat kan Walter goed dialogen uit z’n pen toveren en wat is hij goed in het neerzetten van overtuigende personages aan de onderkant van de maatschappij. Nergens wordt het boek melodramatisch of pathetisch. Altijd is daar die humor van Walter, ik heb vaak hardop gelachen bij dit boek.”

Alex Boogers:
“Wat niet besproken wordt, maar wel voelbaar wordt gemaakt, wat niet geschreven staat, maar toch wordt verteld – daar blinkt Walter van den Berg in uit. Het menselijk onbehagen krijgt een stem in zijn werk.”

Arjen Lubach:
“Lees Walter van den Berg!”