De keuze van de Volkskrant

Eerst een disclaimer: Van dode mannen win je niet is genegeerd door de boekenredactie van de Volkskrant, tot er iets doms over gezegd kon worden, dus dit stukje is kinnesinne, rancune, noem maar op.

Maar het moet me toch van het hart: de vreemde keuze van de Volkskrant als het gaat om de keuze welke boeken er besproken worden irriteert me mateloos.

Vandaag staat Joost de Vries’ essaybundel in het ‘gesignaleerd’-hoekje, wat betekent dat het niet besproken gaat worden, terwijl het godverdee om een nieuw werk van de winnaar van de Gouden Uil gaat.

En vorige week ook al in het gesignaleerd-verdomhoekje: de nieuwe roman van Gustaaf Peek. Disclaimer nummer twee: Gustaaf is een vriend, dus ik let er extra hard op, maar potdomme, die jongen wordt uitzinnig geprezen in Parool en NRC en Groene Amsterdammer in de week van verschijnen, wat betekent dat Peek een naam is geworden om op te letten. En wat doet de Volkskrant? Signaleren.

Wat wordt er wel besproken? Het nieuwe houterige zinnen-staketsel van Kader Abdollah. Elke recensie die ik tot nu toe heb gezien ademde vooral: Kader Abdollah zou eigenlijk niet meer besproken moeten worden omdat ie slechte boeken schrijft die toch wel verkocht worden, en hij heeft een snor.

Lieve Volkskrant, realiseer je dat jullie degene zijn die de markt (een beetje) kunnen sturen. Belangrijke schrijvers bespreken, zoals Brouwers vandaag, dat is inderdaad jullie taak, maar schrijvers die die belangrijkheid verdienen (De Vries en Peek, en nee, ik heb het niet over mezelf) moeten besproken worden door jullie beste recensent. Dat is signaleren.

Nagekomen bericht: de Volkskrant luister naar me.