vi-de-o-theek

Toen mijn ouders een winkel hadden in Slotermeer, kwam er een videotheek naast de winkel, en ’s avonds aan tafel zeiden mijn ouders: dat wordt natuurlijk niks, een ‘vi-de-o-theek’.

Maar Videotheek de Sloterplas werd een keten van een stuk of zes, zeven winkels, en in die begintijd konden ze het maken om 12,50 in guldens te vragen voor de nieuwste films. Een gouden idee, zo’n vi-de-o-theek.

Ik zat met de dochter van de baas in de klas en ik weet niet of ze er thuis veel van merkten, dat gouden idee, want ze zijn nog heel lang in een flatje achter de Louis Couperusstraat blijven wonen, misschien stak hun vader al het geld in nieuwe videotheken (en later in de sponsoring van de Zwarte Schapen, een licht roemruchte voetbalclub), maar er was een absolute bloeitijd voor videotheken.

Die bloeitijd is voorbij. Bij Fame in de Kalverstraat kun je nu je eigen dvd’s kopen voor de prijs waar de Sloterplas ze vroeger voor verhuurde.
Een van de vestigingen van de Sloterplas (of Big Brother, het is me nooit duidelijk geworden hoe de keten later is gaan heten) zit op de hoek van waar we nu wonen, en met een dikke witte kwast staat er op de ramen geschilderd ‘wij houden ermee op’. En: ‘na 32 jaar sluiten wij onze winkels’.

Einde van een tijdperk. Maar voor goeie films hoefde je al heel lang niet meer op de hoek binnen te lopen (de filmposters die ze ophingen waren altijd voor de slechtst mogelijke films die ze in huis hadden, zo leek het wel), en de blauwe en rode neonverlichting gaf de hoek een nogal sleazy uitstraling, dus veel gaan we er niet aan missen.
Ik hoop voor de eigenaar dat ze niet te keihard failliet zijn gegaan.