Robin doet briefjes

Robin doet briefjes.
Als ze bij me thuis is geweest, vind ik regelmatig een briefje.
Op het briefje heeft ze dan iets Ongelooflijk Liefs geschreven, want zo is ze.

Vaak laat ze een briefje achter als ze er gelegenheid voor heeft gehad, dus als ik Banjer even uitlaat voor ik haar naar de metro breng, achterop de fiets. En als ik dan ’s avonds thuiskom, vind ik het, en overstroom ik een beetje van geluk.

Soms ligt het briefje op tafel, en soms ligt het bij m’n computer. Ik heb een keer een briefje onder mijn kussen gevonden, maar pas toen ik ’s ochtends wakker werd — ik heb natuurlijk heel erg mooie dromen gehad die nacht.

En de mooiste briefjesvondst ooit: tussen mijn boterhammen, toen ze een keer brood voor me had gesmeerd.

Als ik nu thuiskom en Robin heeft bij me geslapen, loop ik heel nonchalant het huis een beetje rond om te zien of er toevallig iets anders is. Of er iets onder mijn toetsenbord zou kunnen liggen, of weer (hoewel ze nooit in herhaling zou vallen) onder mijn kussen.

Let wel: ik ben natuurlijk nooit ontevreden als er géén briefje ligt, maar ik ben wel extreem gelukkig als ze wel een biefje heeft geschreven.

Af en toe kan ik iets terugdoen, briefjesgewijs, maar de gelegenheid is er vrijwel nooit; ik ben nooit alleen in haar huis — laatst heb ik een briefje haar kamer ingegooid toen ze even niet keek. En nog zag ze dat.

Het liefst laat ik de briefjes die Robin voor me achterlaat liggen op de plek waar ik ze vind, maar dat zou een probleem opleveren: dan kunnen mensen die op bezoek komen ze lezen. En ze zijn heel erg voor mij.
Nu verzamel ik ze in mijn portomonnee, die langzaam dikker wordt, en ik heb er één laten liggen op zijn plek: een briefje dat ik ooit op mijn nachtkastje vond.

Robin doet briefjes.
Ik verheug me nu al op de volgende.