Das Mag niet naar het boekenbal

Vandaag rommelt het in boekenlandje: de schrijvers van uitgeverij Das Mag krijgen geen kaarten voor het boekenbal. Daar hoor ik ook bij, dus deze vrijdag zit ik lekker op de bank The Voice Kids te kijken.

Uitgever Toine heeft een stuk geschreven over hoe het technisch in elkaar zit, en het CPNB, de organisator van het bal, heeft bij Trouw gereageerd hoe zij er over denken:

“We bewonderen deze auteurs, en we hebben Das Mag vanaf het begin gesteund. Maar wij organiseren al zestig jaar het boekenbal voor de leden van de uitgeversbond. En Das Mag is geen lid. Vorig jaar wilde ze ook al komen. Ik zeg dan: word dan lid.”

Jeroen Vullings schrijft op de site van Vrij Nederland:

“Een technocratische reden, lijkt mij, waarbij geld een rol speelt.”

Toen ik net begon met dat boeken schrijven, vond ik het enorm spannend om naar het bal te mogen. Ik hoorde erbij, eindelijk (niets menselijks is de schrijver vreemd), en het was ook echt leuk. Je kwam je schrijversvrienden tegen, je kreeg links en rechts complimenten (altijd lekker), en je kon dansen terwijl je Cees Nooteboom naast je helemaal los zag gaan.

Nu (zeker ook omdat we niet meer in Amsterdam wonen) levert zo’n feestje vooral gedoe op, dus puur voor mezelf vind ik het niet zo erg.

Maar dat de schrijvers van Das Mag (onder wie de Grote Namen Lize Spit, Jelle Brandt Corstius en Maartje Wortel) geen kaartjes krijgen is eigenlijk absurd. Lize heeft honderdduizenden euro’s verdiend voor het boekenvak, Jelle heeft vorige jaar nog het boekenweekessay geschreven.

Het CPNB bevestigt dat het voor hen inderdaad nog een vakbondsfeestje is, maar voor de rest van de wereld is het een avond waarop schrijvers dronken worden met elkaar. Dat beeld is door de jaren gegroeid, en dat is wat het zou moeten zijn.

Het bal is losgekomen van het CPNB, en die club zou daar juist trots op moeten zijn. Het gaat om schrijvers en hun boeken, want het bal is de opening van de boekenweek. De boeken van Das Mag liggen in de winkel, lid van de vakbond of niet, en ze doen het heel, heel goed. Lize Spit heeft 160.000 boeken verkocht.  Dat betekent dat ze anderhalf miljoen euro heeft verdiend voor de boekhandels die haar boek verkopen.

Op haar plaats loopt vrijdagavond een verdwaasde genodigde van hoofdsponsor NS zich af te vragen waar alle schrijvers zijn. Maar die gedachte vervaagt vast en zeker op het moment op het moment dat hij een BN’er ziet lopen die helemaal niets met het boekenvak te maken heeft.

Laat die rare constructie van die vakbond los, en nodig ieder jaar de mensen uit het boekenvak uit die dat jaar iets hebben betekend voor het boek. Dan kom je uit op dezelfde usual suspects die er altijd zijn, dus die hebben dan niets om over te zeuren, een x aantal mensen van wie het belachelijk zou zijn als ze er dat jaar niet zouden zijn, en gooi daar een stuk of twintig debutanten bij, want ik gun iedereen die belevenis van zijn of haar eerste keer boekenbal.

De update: ik ben uitgenodigd voor het bal door de organisatie van de Libris Literatuurprijs, omdat zij het een mal idee vonden dat iemand op hun shortlist niet mag komen dansen.