Een prettig weekend

Zij werkte op de ene afdeling, hij op de andere.
Hij had haar op zijn verjaardag gevraagd. Het was geen verjaardag met familie in een kringetje en taart; het was met wat vrienden en collega’s in de kroeg, dus het kon. Zij was nog meegegaan naar een hippe tent waar de mannen graag naartoe wilden, maar ze was weggegaan toen een van de mannen van de andere afdeling zich begon te misdragen.

Ze waren een beetje onhandig verder gegaan, en de onhandigheid kwam vooral van zijn kant. Hij vroeg haar niet echt uit, het was meer een soort meevragen. Ik ga nog met collega’s wat drinken, ga je mee. En af en toe stuurde hij een smsje, en ook zijn smsjes waren onhandig. Haar collega’s waren nieuwsgierig; na ieder weekend vroegen ze of er nieuws was, of er nog iets gebeurd was, en nee, er was niets gebeurd. Ja, hij heeft bij me op de bank gezeten, nee, hij deed niets. Ze zei tegen haar collega’s dat ze niet wist wat ze ermee moest, en haar collega’s zeiden dat ze het ook niet wisten.

Toen ze drie weken verder waren, stuurde hij een mailtje op vrijdag, en in het mailtje stond: heb jij een luchtbed?
Ze liet het mailtje aan haar collega’s lezen, en die zeiden dat het code was, dat ie viste of ie zou kunnen blijven slapen. Ze antwoordde niet.

Op vrijdagavond liep ze het kantoor uit, en hij liep achter haar, en hij belde: wil je meerijden? Ze dacht: waarom niet.
Ze bleef staan tot hij bij haar was. Hij zei dat zijn auto vlakbij stond. Maar ik moet eerst een luchtbed kopen, zei hij.
Ze gingen drie winkels af. Pas bij de Kijkshop vond hij een luchtbed met electrische pomp. Daarna bracht hij haar naar huis en wenste haar een prettig weekend.