Samenwonen

Gisteren deed Robin de grote aankondiging op twitter: we gaan samenwonen.
Dat wilden we al heel lang, maar we hadden ons ook heel lang gericht op optie A, en daarbij hadden we alle mogelijkheden van optie B nooit helemaal goed bekeken.

Optie B is: het huis waar ik nu nog alleen woon ont-éénpersonen. Dat huis heeft nu nog heel erg mijn stempel, en die stempel gaan we eruitgooien en we gaan een nieuwe zetten. En dat wordt dan een stempel die we allebei mooi vinden.

Van de zomer gaan we klussen en nieuwe dingen kopen. We nemen tijd genoeg om uit te zoeken wat we precies willen, en wellicht gaan er in die maanden aanbiedingen langskomen waar we iets aan hebben — een mooie vloer voor de slaapkamer, bijvoorbeeld.

Voor de voorpret (om ons te oriënteren, zouden we moeten zeggen) kopen we nu woonbladen en gaan we langs de Bijenkorf en andere zaken waar ze mooie woonspullen hebben. We hebben staan kwijlen bij de Le Creuset-pannen en bij de Nespresso-apparaten.

We zijn heel erg blij dat we optie B hebben bedacht (nou ja, eigenlijk kwam Robins moeder ermee). Gisteren, na een kraamvisite aan onze toekomstige pannen in de Bijenkorf, kwamen we op de bushalte een paar mensen tegen die ik van heel vroeger kende, en dat waren dan mensen die ik kende omdat ik er af en toe een pakje bezorgde in lang vervlogen tijden, en dat werd zo’n hoe-het-gaatgesprek waarbij je aan de oppervlakte hoort te blijven en ik moest me heel erg inhouden om niet te roepen WIJ GAAN SAMENWONEN.

We wilden dit al een hele tijd, en nu gaat het gebeuren.