Boek van de maand worden en hoe dat precies voelt

Het ging ongeveer zo: ik was alleen thuis. Mijn vrouw was op haar avondopleiding, de hond was uit logeren. Ik zat te tikken aan een project, en om tien over zeven dacht ik: ik zal de tv eens aanzetten, want straks is het boekenpanel bij DWDD.

Stel je voor dat

Dit klinkt meteen veel nonchalanter dan ik de hele maand februari was, want er spookte een voortdurende gedachte in mijn hoofd: stel je voor dat. Die gedachte deelde ik af en toe met mijn vrouw, op een lacherige manier, en met mijn uitgever, en bij mijn uitgever ging het dan van: heeft een lid van het boekenpanel al buitensporig veel exemplaren ingekocht voor zijn of haar boekhandel?

Maar deze dinsdag was ik die gedachte een beetje vergeten, omdat, voor zover wij wisten, geen enkel lid buitensporig veel, etc. Dus ik tikte door aan mijn project tot ik de tv aanzette. Toen ik Matthijs van Nieuwkerk het panel hoorde aankondigen, keek ik weer op, en op onze blurry tv dacht ik mijn boek te zien liggen, en ik hapte dus een beetje naar adem, en ik sms’te mijn vrouw:

IK LIG OP TAFEL

En daarna: ‘en ik geloof dat ik boek van de maand ben’. Omdat ik bovenop lag bij Matthijs, en ik dacht mezelf te zien liggen bij panellid Wouter Cajot, tegen wie Matthijs zei dat hij zo het boek van de maand mocht gaan aankondigen.

Mijn vrouw belde me een paar seconden daarna. Ze was haar les uitgelopen en we schreeuwden wat hysterische dingen naar elkaar, en daarna zet ik haar op de speaker en luisterden we samen naar wat Wouter over mijn boek zei, en hoe de anderen daarop reageerden. En toen nog de heel erg mooie animatie gekeken, waarbij ik dingen zei als: het is mooi. Het is echt heel mooi.

Hard lachen

Daarna begon ik heel hard te lachen. Lachen is mijn zenuwenreactie, en ik denk niet dat ik ooit zo hard heb gezenuwlachen.
We hebben nog een paar minuten nagepraat, en daarna moest ze terug naar haar les, en ik ging nog even door met lachen.

In de uren daarna volgden de telefoontjes met mijn uitgevers, smsjes, whatsapps, tweets, facebookberichten. Twitter verversen, hard lachend. Wachten tot het fragment online zou worden gezet zodat ik het kon delen.

De beloning

Dat klinkt allemaal heel uncool en heel erg niet des kunstenaars. Een schrijver zit op zijn zolderkamer te tikken aan zijn volgende meesterwerk, maar de realiteit leert dat Boek van de Maand bij DWDD worden een enorme boost aan de verkoop van het laatst geproduceerde meesterwerk geeft, en dat is belangrijk om al die volgende meesterwerken te kunnen produceren. Ook al had ik vóór Schuld drie goed ontvangen boeken geschreven,  de recensies en de verkoop matchten nooit helemaal. Dat die twee nu wel gelijk gaan lopen, voelt als de grootst mogelijke beloning.

Wat er verder gebeurde

Mijn vrouw heeft haar lessen in Utrecht, dus toen ze sms’te dat ze in de trein zat, ben ik op de bus gestapt om haar tegemoet te gaan (sms’je van mij: ‘ik sta nu op de halte op de bus te wachten’, sms’je terug van mijn vrouw: ‘DE MAN VAN HET BOEK VAN DE MAAND STAAT OP DE HALTE’). Op het plein voor station Zuid kwamen we elkaar tegemoet, en mijn vrouw toverde een fles champagne uit haar tas, en samen waren we erg, erg gelukkig.