Tijdlijnen en poetsen in (werktitel) Schuld

De laatste keer dat ik over de vorderingen van boek 4 schreef, had ik verteld dat ik had ‘ingeleverd’, en inderdaad, er werd gejubeld, maar het jubelen was oprecht, en het voelde fijn. Het liefst zou ik van alles uit de mail van mijn redacteur willen citeren, als een kind dat een grote rode speelgoedauto heeft gekregen en het voortdurend aan de visite wil laten zien, maar dan verklap ik van alles, over het verhaal en over de spannende dingen om het nieuwe boek heen, dus ik hou me in.

Plot

Naast het jubelen waren er natuurlijk opmerkingen, en dat waren een paar opmerkingen die ik had verwacht en een paar opmerkingen die het verhaal heel erg helpen nog beter te worden. Een deel van die opmerkingen gaat over de tijdlijnen die er door mijn plot lopen.

Mijn vorige boeken hebben niet enorm veel plot in zich. Natuurlijk zit er een verhaallijn in, maar met dit nieuwe boek moet ik echt opletten wat ik laat gebeuren in hoofdstuk X, omdat ik in hoofdstuk Y iets corresponderends laat voorvallen.

There’s an app for that

Ik weet dat Ivo Victoria de muren van zijn schrijfruimte volhangt met papier om zijn verhaal duidelijk te houden, en Niels ’t Hooft gebruikt Excel-sheets, maar ik heb iets schrijf-specifieks gevonden: een app voor tijdlijnen.

Dat ziet er ongeveer zo uit (dit is een kleine uitsnede uit mijn hele tijdlijn):

En wat helemaal geweldig is: de tijdlijnsoftware kan integreren met mijn schrijfprogramma. Zodat ik, als ik mijn tijdlijn helemaal goed heb, binnen mijn schrijfprogramma (ik gebruik Scrivener) per hoofdstuk kan zien of ik dat hoofdstuk op het juiste tijdstip laat spelen.

De romantiek van het schrijven

Er zijn vast mensen out there die dit allemaal blasfemie vinden, waar is de romantiek van het schrijven gebleven, maar ik maak een zo goed mogelijk boek door de juiste gereedschappen te gebruiken.

Poetsen

Ik ben nu in de fase dat ik de opmerkingen verwerk, daar wil ik deze week mee klaar zijn. Dan gaat er weer gelezen worden, kijken of het boek helemaal klopt nu, en dan ga ik nog even flink poetsen. Schrijven is schrappen, dat is de bekende uitspraak, maar ik heb dit boek behoorlijk economisch geschreven. In het begin van het schrijfproces zijn er zeker scenes gesneuveld, maar dat was nog in de periode dat ik het verhaal aan het bouwen was. Toen ik het verhaal helder had, heb ik alleen maar doorgeschreven, en ik heb (nu) niet het idee dat er nog stukken uit zouden moeten. Poetsen gaat in dit geval bestaan uit meer kleur aanbrengen in scenes die ik nu nog kaal heb gelaten omdat ze nodig waren voor het plot.

De volgende keer…

De volgende keer dat ik een stukje schrijf over (werktitel) Schuld, wil ik een poging wagen te vertellen waar het boek over gaat. Ik denk dat ik het er in mijn nieuwsbrief wat openlijker over ga hebben, wat dieper inga op het thema, beetje onder ons, knus en gezellig. In die nieuwsbrief leg ik iets meer de ziel bloot. Als u interesse heeft in ontblote zielen, schrijf u in.

Dan ga ik nu verder met die tijdlijn.