Bijna weekend

Het weekend is er bijna.
Geen vorm van energie die door een gebouw, een metro, de stad zoemt, is duidelijker voelbaar dan de het-weekend-is-er-bijna-energie. Er staan minder mensen op het perron, en die mensen hoeven nog maar een dagje te werken. Er zijn minder mensen op kantoor, en het aantal spijkerbroeken is er omgekeerd evenredig gestegen.
Dit gaat een goed weekend worden, want Het Meisje is vrij. Ze werkt in de horeca, en horecamensen zeggen altijd: dat weet je, in de horeca: dat betekent ’s avonds en in het weekend werken.
Maar als het goed is, is dat voorbij, nu: haar weekenden zijn vrij. Dus dit wordt drie avonden samen gaan slapen en twee ochtenden samen wakker worden. En niet meer, bijvoorbeeld, alles uit de zondagmiddag sleuren omdat ze om 5 uur op het werk moet zijn en ik haar niet meer zie tot een uur of 2 ’s nachts.
Ik heb vanochtend op een metroperron gestaan dat leger was dan op andere dagen, ik zit op kantoor, leger dan op andere dagen, de radio staat een streepje harder, de mannen die op andere dagen in een pak de afdeling over wandelen dragen nu onwennig een spijkerbroek — wat in hun geval ook een uniform is, maar het is te vergeven, ze dragen bij aan het vrijdaggevoel.
Het weekend is er bijna, en het wordt een goed weekend.