Een autoband en een parasol

Op de Amstelveenseweg stapten twee mannen een portiek uit. Ze hadden allebei een muts op die duidelijk maakte dat uiterlijk vertoon niet direct een vereiste was in hun belevingswereld. De eerste man had een plastic tasje vast, de tweede man droeg een autoband en een parasol. De parasol was wit met bruine accenten. Als de parasol uitgevouwen zou zijn, zou er een kringellijntje langs de rand lopen, en aan die rand hingen bruine sliertjes. Het wit was overigens niet heel wit meer.
De tweede man was de aangewezen persoon om de deur achter zich te sluiten; de eerste nam geen aanstalten, hoe vol de handen van de tweede ook waren. De tweede man zette daarom de parasol tegen de muur naast de deur, reikte naar binnen, en trok de deur dicht. Daarna pakte hij de parasol weer.
Zwijgend liepen de mannen de Amstelveenseweg af, in de richting van het Vondelpark.
Het was dinsdagochtend, kwart over acht, en de dag kon beginnen.