Alleen naar Slagharen

Ik ben gisteren naar Slagharen geweest. Alleen.
Waar ik het meest tegenopzag, was een kaartje kopen: hallo, één volwassene alstublieft.
Gelukkig liep het allemaal iets anders: hoewel ik graag incognito wilde gaan, moest ik een jongen bij het hek iets vragen (ik zag geen kassa, alleen een loket met ‘inschrijven’ en ik wilde me nergens voor inschrijven), en toen verklapte ik per ongeluk dat ik een stukje voor de krant moest schrijven.

De jongen sleurde me daarna naar een infobalie en de infobalie belde weer een communicatiemiepje en het communicatiemiepje vond weer dat ik me van te voren had moeten melden zodat ze iemand hadden kunnen regelen om een rondleiding te geven.

Maar ik wilde helemaal geen rondleiding. Ik wilde gewoon kijken. Gelukkig mocht ik dat.

De NRC Next had mij en Jowi Schmitz gevraagd terug te gaan naar vakantiebestemmingen uit onze jeugd en er een serie stukken over te schrijven.
Ik ben naar Wijk aan Zee geweest, Valkenburg, ik ben op kinderkamp naar de Kennemerduinen gegaan, ik heb mijn oude camping in Wijchen bezocht, ik heb een poging gewaagd Malmedy in de Ardennen te bereiken, ik ben met Robin naar de Beekse Bergen geweest als wildcard (zij heeft daar ooit in een huisje gezeten), en ik ben naar het midden van de afsluitdijk gegaan. Slagharen was de afsluiter.

En ja: het was zo triest als ik verwachtte.

Voor een lekkere portie vandenb-somberte (alleen het kinderkamp was veel leuker dan ik verwachtte) en een serie mooie verhalen van Jowi, lees vanaf maandag drie weken de NRC Next.

Omdat ik zo hard heb gewerkt, gaan we nu op een mini-vakantie. Banjer gaat uit logeren (dankjulliewel, Eva en Daniël), en Robin en ik hebben in Parijs een bed-and-breakfast zonder breakfast gevonden, precies zoals we het willen.
Iemand nog tips voor dingen die we moeten zien en doen? Beyond the obvious, natuurlijk. Dank vast. U bent geweldig.