Twee ongedateerde kaartjes

Ik stond in de rij voor de automaat en de trein zou er bijna zijn en de mensen achter me zouden allemaal de trein missen als ik niet opschoot.
Dat dacht ik dan, hè.

Ik moest nog twee dagen werken deze week, en om morgen niet meer in de rij te hoeven staan, zou ik nu twee ongedateerde kaartjes halen.
Dat had ik al eens fout gedaan.
Vier kaartjes voor dezelfde dag had ik toen.
Dus nu lette ik extra goed op.
Ongedateerd.
Waardoor het fout ging bij het kiezen van de klasse.

En toen dacht ik alleen: wat zijn die twee kaartjes duur.
En toen dacht ik: er staan nog honderd mensen achter me die die trein willen halen, dus pinnen.

Pas toen ik op het perron stond, dacht ik: zou ik misschien?
En ik had.

De trein kwam, de mensen drongen zich voor de deuren van de tweedeklassewagons, en ik stapte een eersteklasser in.
Tussen de mannen met opengeklapte koffertjes zocht ik een stoel uit en ging zitten.
Er schuifelden wat tweedeklassers langs die onze wagon misbruikten om nog een goedkope plek te kunnen bereiken.
Het rapalje.